No i widzisz? Nic mi nie wychodzi, nic nie idzie w tą stronę w którą powinno. Tak naprawdę jestem nikim dla Was wszystkich. Jestem nic nieznaczącym elementem waszego nędznego życia. Nie jestem Wam potrzebna. Nie chcę tu być. Gniję. Od środka.. To gówno mnie zżera. Spójrz jacy są ludzie. To tylko oni ranią najbardziej. Niszczą jednym ruchem naszą psychike. Nigdy nie będziemy tacy sami jak teraz, z każdą minutą się zmieniamy, umieramy, starzejemy się. Może wkońcu trzeba się nauczyć korzystania z życia. Ale jak?
I love you, and it's killing me.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz